We pikken de draad terug op en vandaag gaat het van Auckland naar Queenstown in het zuiden van Nieuw Zeeland. Gezien het barslechte weer van de voorbije weken in het zuiden en de sjaals, mutsen en dikke jassen die mensen mee aan boord zeulen, zitten we toch een beetje met een bang hartje door het venster van het vliegtuig te staren…
Het duurt echter niet zo lang of die gedachten moeten plaats ruimen voor de waanzinnige spectaculaire vergezichten die we voorgeschoteld krijgen: besneeuwde bergtoppen, helderblauwe alpen meren, steile rotswanden en kliffen… We waanden ons meteen figuranten in één van de Lord of the Rings films.

Wanneer de piloot de landing aankondigt met een ‘local time is 8.30 AM and temperature is 3°, however we are expecting sun in the afternoon’, hadden we nooit durven denken wat ons nog te wachten stond….. Alsof het op bestelling was, zou het een stralende dag worden!!!
First stop: een heerlijk kopje versie koffie in centrum Queenstown!
Tja, al 5u wakker en nog steeds zonder koffie, het mag een wonder heten dat we onderweg niet ergens in slaap gevallen zijn!

Wat zijn we onder de indruk van Queenstown zeg! De combinatie van bergen en sneeuw, maar ook de kristalheldere meren, graspleintjes, terrasjes en restaurants maken dit, mede door de uiterst aangename zomerse temperaturen zonder twijfel één van onze favoriete plekjes tot dusver!

Na een korte wandeling door het centrum nestelen we ons aan het meer voor een lunch en een heuse fotoshoot van de ‘bride-to-be’!
Dit worden er om naar het thuisfront te sturen!

In de namiddag ruilen we de rust en romantiek voor pure actie en avontuur met de Shotover Jet. Deze brullende krachtige (700PK!!) jetboten (een typisch Nieuw Zeelandse uitving om snel en handig te kunnen manoeuvreren in ondiepe rivieren) scheuren met een razende vaart door de nauwe kloven van de Shotover River en plezieren ons met een aantal crazy 360° spins.
Voor wie het eens wil herbeleven: https://www.youtube.com/watch?v=QjmZ2cs8nCU

Om even te bekomen van zo’n geweldige adrenaline kick (of misschien ook wel gewoon uit pure goesting), installeren we ons nog even op het gezellige graspleintje in het centrum voor een lekker en welgekomen ijsje!

Ondertussen begint de zoektocht naar een geschikt tafeltje voor deze avond, de keuze is alvast uitgebreid en uitnodigend. Maar eerst nog even onze B&B (B&B Amour, klinkt veelbelovend!) gaan inspecteren en inchecken. Veel woorden moeten we er niet aan vuil maken, het is een schitterende B&B met een zicht om U tegen te zeggen! Deze keer met dank aan FMC voor het congres!

Na een héérlijke nachtrust en dito ontbijt, maakt Stefanie zich klaar voor een congres dagje, dat na een zorgvuldige screening van interessante sessies best nog mee valt! In de namiddag maak ik van de gelegenheid gebruik om één van de vele golfcourts eens te gaan testen en mijn kunsten wat bij te schaven. Besluit na 2u: geen vordering in de vaardigheden en 2 blaren op mijn hand. Great succes zeggen ze dan!

Omdat het gisteren zo’n meevaller was, boeken we voor deze avond gewoon gezellig hetzelfde restaurant. De avond valt over de baai en lekker rond gegeten gaan we terug naar onze B&B. We hadden hier al opgemerkt dat er, vooral dankzij de mooie heldere dagen, bijzonder mooie sterrenhemels te zien zijn. Maar pas nu voor het eerst valt het ons op hoe ontelbaar veel sterren er aan de hemel te zien zijn….. Miljoenen heldere fonkelende lichtjes… Verwonderd blijven we gewoon naar de hemel staren, de tijd lijkt wel even stil te staan….

Morgen staat onze Milford Sounds Cruise op het programma en als we onze voorgangers Joris en Charisse mogen geloven, belooft het een absolute topper te worden! Alleen maar hopen dat het voorziene wolkendek uit blijft….
Wanneer we Queenstown achter ons laten straalt het zonnetje, maar hoe dichter we de fjorden naderen, hoe donkerder de hemel kleurt. Het zijn de donderwolken die van de kust komen die gewoonweg niet over de bergtoppen heen kunnen, waardoor je aan de ene kant van de bergketen een prachtig zomers zonnetje krijgt en aan de andere kant donkere wolken, dichte mist en bakken neerslag. Jammer genoeg trekken we – voor het eerst deze reis – aan het kortste eind en zullen we ons regenjasje moeten aantrekken.
Maar dit kan de pret niet drukken: we nemen onze intrek in onze ‘kajuit’ op de Milford Wanderer. Na een tasje warme soep laten we ons snel meevoeren in de magie die deze fjorden uitstralen. Steile bergwanden, mysterieuze wolkensluiers, nevel en mist, het prachtige meer met een aantal van zijn bekendste inwoners (de fur seals), het gieren van de wind en verder een adembenemende en rustgevende stilte. Deze fjorden behoren niet voor niets tot de mooiste ter wereld.

Ondanks de bij momenten serieuze plensbuien, besluiten we toch nog snel een tochtje met de kajak doorheen deze unieke landschappen mee te pikken.

Eens terug aan boord verlangen we naar een warme douche, maar dat was voordat de kapitein van het schip zei ‘for those who dare, you can also go for a swim’…. En dan weten we natuurlijk hoe laat het is. Tegen beter weten in, duik ik het ijskoude water in, om dit nadien nog een keertje over te doen, maar dan van het bovenste dek van het schip. Nu kan ik tenminste bevestigen, water van 14° is te koud om rustig pootje te baden, dus tot zover het ijsbeer avontuur.
Als de avond valt, schuiven we aan voor een diner aan boord van het schip en na een gezellig potje scrabble – dat ik nota bene nipt verlies met het laatste woord – gaan we slapen want om 7u morgen vroeg worden de zeilen gehesen, alle ja, de motor in gang getrapt!

Na een ‘traditionele’ reveille en ontbijt hervatten we onze tocht doorheen de fjorden. De ijskoude snijdende wind gooit een beetje roet in het eten en we zien ons genoodzaakt om regelmatig binnen even te gaan opwarmen. De landschappen zijn er natuurlijk niet minder om. We passeren o.a. enkele impressionante watervallen (hoger dan de Niagara Falls) die van de steile rotswanden (sommige wel tot 1500m boven het zeeniveau) recht naar beneden donderen.

Al snel zetten we weer voet aan wal want deze avond worden we in Wanaka verwacht en er ligt dus nog een ferme rit voor de boeg! We besluiten: een hele mooie ervaring, maar jammer genoeg door het mindere weer niet 100% tot zijn recht gekomen.

Eens door de ‘konijnenpijp’, (de naam ‘tunnel’ niet waardig, aangezien het meer op een met een houweel uitgekapt hol lijkt) trekt de hemel weer open. Trouwens die zogezegde schattige kleurrijke vogels die rond je auto dartelen terwijl je staat te wachten tot de tunnel open gaat, zijn eigenlijk agressieve beesten die erom gekend staan je banden te doorprikken…. Wegjagen die beestenboel!

Omdat we het toch zo’n mooie plek vinden, besluiten op weg naar Wanaka onze lunchpauze toch nog eens in Queenstown te nemen. En voor we het goed en wel beseffen zitten we er 4u later nog steeds, maar nu met een lokale specialiteit als diner, de Ferg – Burger. Een wachtrij van 45’ voor een burger? Dat kan niet slecht zijn, denken we dan! En gelukkig was het het wachten meer dan waard!

Daarna hoog tijd om door te rijden naar Wanaka, onze slaapplaats voor deze avond. Eerst nog even beslissen: via de snelle (na 5u rijden best welgekomen) snelweg of via de bergachtige scenic drive ‘Crown Range’. We kiezen voor de laatste en gelijk hebben we! Eens bovenaan de piek, krijgen we een sprookjesachtige zonsondergang te zien!Daarna gaat het via het Cardrona ski reserve richting Wanaka! Good night!

Wanaka is een gezellig stadje opgetrokken rond het prachtige meer en is dan ook vooral een thuishaven voor de vele watersporters dat het land rijk is. Wij genieten even van het zicht, het ochtendzonnetje en een heerlijk kopje koffie maar daarna is het tijd om onze reis verder te zetten.Want in Nieuw Zeeland bestaat iets als ‘een ritje’ nu éénmaal niet: de volgende stad, nationaal park of bezienswaardigheid zijn toch al snel een paar uur van elkaar verwijderd.

Het voornemen was er in ieder geval, maar wij zijn de stad nog niet goed uit (17 van de 264 km’s achter de kiezen) of we houden een eerste keer halt. Ons oog viel op het bordje ‘National Rodeo Championship New Zealand’ langs de kant van de weg…. Toch maar eens een kijkje gaan nemen.
Ook al zijn we nu niet meteen de meeste doorwinterde cowboy en cowgirl, ‘t is een gezellig boeltje daar! Precies een Vlaamse kermis maar dan met boots, geruite hemden, hoeden en paarden! Een beetje onwennig nestelen we ons op het grasveld rond de arena onder een stralende zon en al snel is het daar full house! Ambiance troef!
In heuse Western style beginnen de verschillende disciplines: bareback bronc, barrel racing, rope en tie, team roping, steer wrestling, bull riding en saddle bronc. Het deed niet allemaal meteen een belletje rinkelen, maar we waren echt onder de indruk van het spektakel en de sfeer. De foto’s geven alvast een idee hoe het eraan toe ging….

Na een middagje van puur entertainment gaat het verder richting de westkust en de glaciers. Dankzij het bespreken van de vele trouwplannen vliegt de rit voorbij! Net voor valavond zijn we op onze bestemming. Na strand, regenwoud, vulkanen en geisers, fjorden, bergen en meren krijgen we weer een nieuw landschap gepresenteerd: de gletsjers. Vanop de Aoraki Mt. Cook look-out kunnen we deze spectaculaire natuurfenomenen – Mount Cook en Fox Glacier – alvast een eerste keer in volle glorie bewonderen, vrij indrukwekkend!

Daarna nemen we onze intrek in ons hotel aan de voet van de Franz Josef Glacier en genieten van een home-made spaghetti en een lekker glaasje wijn! We bladeren nog eens door het aanzoek – fotoboek en genieten van de vele mooie herinneringen….

De volgend ochtend moeten we vroeg uit de veren want we hebben onszelf getrakteerd op een heli vlucht boven de Fox Glacier! Spijtig genoeg hangt er weer een dik wolkenpak tussen de bergen, wat dus wel eens roet in het eten zou kunnen gooien. Na overleg met onze piloot beslist hij de vlucht een klein uurtje te verlaten, maar hij belooft ons dat het boven de wolken helder weer is met uitstekende panorama’s….

Wanneer de piloot met een ferme ‘schwung’ van grond gaat, kriebelt het toch wat in de buik! Al snel gaan we – letterlijk – door de wolken en ja hoor, een helder blauwe hemel hierboven! We worden beiden een beetje stil van de waanzinnige schoonheid en staan versteld van hoe imposant deze ijsmassa en de pinnacles wel niet zijn! Prachtig en de kostprijs meer dan waard!!

Na een lekker warm soepje doen we nog een korte wandeling richting de voet van de gletsjer en daarna laten we de westkust achter ons en doorkruisen we het land van west naar oost via de prachtige en spectaculaire bergpas Arthur’s Pass, met bestemming Christchurch. De vele kilometers beginnen een beetje zijn tol te eisen en we zijn dus beide blij als we aankomen in onze B&B. ‘s Avonds laten we ons inspireren door Tripadvisor en kiezen we voor ‘The Thai Container’, inderdaad Thais in een container. Een dikke meevaller!

Later keren we nog eens terug naar Christchurch, maar de volgende twee dagen brengen we door in Kaikoura en deze plaats hebben we met stip aangeduid vanwege de dolphin swim! Voor vandaag was er een (last minute) seal swim voorzien, maar omdat de zichtbaarheid van het water te beperkt is, wordt deze afgelast. Dan maar alle hoop op de dolphin swim van morgen!

Om 4.30 gaat de wekker af, want om 5u worden we verwacht voor de briefing. Stefanie worstelt met het idee om op dit uur van de dag in de koude open oceaan gedropt te worden, maar een volledige wetsuit en de idee van honderden dolfijnen zorgen toch voor de nodige motivatie! Niet veel later, met een opgaande zon op de achtergrond, spotten we de eerste groep dolfijnen. En niet zomaar een groep, maar wel een paar honderden bij elkaar! En dat deze dusky dolphins gekend staan voor hun acrobatie, dat kunnen we bij deze ook bevestigen.

Omdat het water hier alweer iets te troebel is, gaan we nog iets verder en al snel spotten we een kleiner groepje wat verder in de oceaan en krijgen we het signaal het water in te duiken. De eerste momenten in het koude water gaan de ademhaling en hartslag de hoogte in, maar al snel doet de wetsuit zijn werk en kunnen we rustig ronddobberen. Al snel komen de eerste dolfijnen tussen, rond en onder ons door zwemmen, het is bijna niet te geloven. Op het feit dat we rare geluiden moeten maken om de interesse van de dolfijnen te wekken, zullen we maar niet verder ingaan!

Het komende uur snorkelen we vrolijk rond tussen de vele speelse dolfijnen die onze aanwezigheid niet schuwen! Een onbeschrijfelijke ervaring, vooral omdat dit ook wilde dolfijnen zijn in het midden van de oceaan. Hier hadden we vooraf enorm naar uit gekeken en het heeft alle verwachtingen ingelost en ruimschoots overtroffen!

En wie een kleine selfmade montage van onze dolphin swim wil zien: https://www.youtube.com/watch?v=TkGFcYZidRg

Als troost voor de gemiste seal swim gaan we nog kort op zoek naar een kolonie zeehonden die blijkbaar ergens dicht bij de kust te bespeuren zou zijn. Het resultaat van onze zoektocht: welgeteld 1 dikke luie grote zeehond die op een rots ligt te zonnebaden. Gelukkig treffen we in de verte nog een super schattig baby zeehondje….

Eens terug in Christchurch, in 2011 nog getroffen door een zware aardbeving, trekken we de stad in voor het avondeten. Maar we treffen een ware spookstad aan. Er is geen levende ziel te bespeuren (we bevinden ons nochtans in het ‘historische centrum’), de paar restaurants en bars die het centrum telt, zijn gesloten en de veel gebouwen staan nog volop in de steigers.
Een trieste en beetje angstaanjagende aanblik….
Gelukkig vinden we aan de rand van de stad (nog maar eens met dank aan Tripadvisor) toch nog een verborgen parel waar we onszelf trakteren op een heerlijk visje en glaasje Nieuw Zeelandse wijn! Een ideale gelegenheid om in een romatisch sfeertje even terug te blikken op onze onvergetelijke reis!

Onze tijd in het prachtige zuiden zit er op en de volgende dag vliegen we terug naar Auckland. Aangezien we nog even tijd hebben, besluiten we Christchurch toch nog een kans te geven en we ontdekken zowaar nog een wijk in de stad waar nog een klein beetje een ‘vibe’ te bespeuren valt: het ‘Re-start’ shopping district (tja, what’s in a name!), waar een aantal coffee shops en hippe winkels in kleurige containers zijn ondergebracht. Een leuke frisse indruk om mee af te sluiten!

Na een dagje reizen bevinden we ons terug in Auckland waar we morgen onze vlucht terug naar Adelaide zullen nemen. Als het weer het tenminste zal toelaten, want cycloon Lusi is onderweg uit de Pacific en zal volgens de laatste voorspellingen morgenmiddag aan land komen, net wanneer onze vlucht gepland staat natuurlijk.

Kleine anekdote tussendoor: de ‘wedding – madness’ lijkt vooralsnog volop te spelen, want op de luchthaven voelt Stefanie de drang opkomen om een wedding magazine te gaan scoren. Wat blijkt, op Martha Stuart’s Wedding Magazine prijkt haar ring op de cover!

We maken van onze laatste dag gebruik om nog wat in de stad rond te kuieren en nog wat na te genieten van onze schitterende reis! Ondertussen steekt de wind de kop op en verschijnen de eerste onheilspellende wolken aan de hemel…. Het teken bij uitstek om ons rustig te nestelen en te genieten van een lekker tasje koffie!
We wagen het erop en gaan voor de restaurant tip die ik (tegen wil en dank) heb gekregen van mijn dronken compagnon op het vliegtuig gisteren, maar Depot blijkt een absolute topper te zijn! Alweer een wachtrij van dik 45’, maar met een glaasje bubbels en wat tapas gaat het nog zo snel! De perfecte afsluiter van een geweldige reis!!

Wakker worden doen we door het gekletter van de regen tegen onze vensters! Lusi’s here!! In het nieuwsbulletin worden mensen aangemaand de nodige voorzorgen te nemen en binnen te blijven, boten worden in de haven gehouden en het luchtverkeer wordt met argusogen gevolgd, maar tot dusver geen nieuws over een eventuele afgelasting van onze vlucht….

Uiteindelijk staat onze vlucht gewoon gepland zoals voorzien en checken we in. Als we naar buiten kijken, zijn we er toch niet helemaal gerust in. Dit gevoel wordt bevestigd wanneer onze piloot aankondigt dat het een ‘bumpy ride’ zal worden. Belofte maakt schuld zal hij gedacht hebben, want gedurende de hele vlucht is er hevige turbulentie. Lichtjes opgelucht wanneer we Adelaide naderen, gaat plots het seatbelt sign aan en volgt de mededeling dat er ‘significant storms and bumps’ zijn, maar dat hij zal proberen ze te ontwijken…. Pffff! Er zit er hier ééntje ferm te zweten! In ieder geval zetten we veilig voet aan grond! Home sweet home!!

Een laatste mooie verrassing is dat we – in gepaste stijl – opgewacht worden door Sarah, Maarten en Tomas.

Een prachtig land, magnifieke landschappen, spectaculaire en avontuurlijke activiteiten, en last but not least een verloving… kortom, het waren alle ingrediënten voor een onvergetelijke reis!!