De eerste nachtweek zit er eindelijk op, gelukkig waren de vooruitzichten voor de komende week een grote motivatie in de lange, stresserende en zware nachten….  Onze eerste echt trip wordt er meteen ééntje van formaat…. een 4.500km lange road trip naar het rode hart van Australië, Alice Springs.
Naar goede Belgische gewoonte eten we de avond voor vertrek frietjes en wordt er naastig gepakt en gezakt!
Food for the road – check
Sun block – check
Fly net – check
Camera – check
LET’S GO!!

Enthousiast beginnen we aan onze tocht en laten we een nat en regenachtig Adelaide achter ons. Na 300km snijden we de alom gekende / gevreesde ‘Stuart Highway’ aan. Deze route, die parallel loopt aan het bekende treinspoor van de Ghan-train, doorkruist Australië van Zuid naar Noord. Het duurt niet lang alvorens de verhalen van prachtige zoutmeren, gecrashte auto’s, aangereden kangoeroe’s, gigantische road trains en vooral eindeloze prachtige outback – landschappen vorm krijgen…

Mede dankzij de goeie tips van Luca en Angel – tank aan elk station!! – arriveren we met 800km op de teller in Coober Pedy, een mijn-stadje temidden van …. niets eigenlijk. We mogen meteen ons idee van een woestijn-stad wat bijschaven! Gezien de  – bij momenten gemene  – hitte heeft dit stadje vooral bekendheid verworven vanwege de mijn-industrie (opalen) en de ondergrondse infrastructuur. Huizen, kerken, musea en volledige hotels zijn hier onder de grond gebouwd, waardoor de stad een beetje de indruk opwekt van een verlaten spookstad. Onze eerste overnachting was er dan ook ééntje 6m onder de grond en toegegeven, lekker koel! Na een lekkere pizza bij John’s Pizza, niet alleen de lekkerste eetgelegenheid volgens onze reisgids, maar volgens ons ook de enige, gaat om 20.30u letterlijk en figuurlijk het licht uit in Coober Pedy… slaapwel!

Op dag 2 zijn we vroeg uit de veren om deel II van onze road trip aan te vatten. Met een opkomende zon en een heerlijke tas verse koffie gaat het richting Ayers Rock (‘Uluru’). Naarmate de kilometers vorderen, gaat ook de prijs aan de pomp gestaag de hoogte in. Zo halen we ondertussen vlotjes een prijs van boven 2,5$/l. Al snel steken we de grens met South Australia over en worden we hartelijk verwelkomd door de vriendelijkste inwoners van het Northern Territory, de vliegen! 🙂

Een eerste voorproefje krijgen we met Mt. Conor, maar in de verte zien we eindelijk waarvoor we gekomen zijn…. de Uluru!!
Indrukwekkend!!! Woorden schieten tekort om het zowaar magische gevoel van dit immens gesteente te beschrijven, vandaar de vele (!!!) foto’s. We genieten van dit natuurfenomeen bij zonsondergang, dat de Uluru zijn gekende prachtige kleurovergangen geeft.

Terug aangekomen in de Outback Pioneer Lodge genieten we van een heerlijke maaltijd en glaasje wijn. En net als je zou denken dat het een prachtige dag is geweest, valt er nog een onverwachte verrassing uit de bus…. zondag staat er een ballonvaart boven de outback gepland! 🙂

Om 5.15u AM slaat de wekker alarm want er staat een Sunrise Camel Ride op ons te wachten. Hoe leuk ze er ook uit zien, we kunnen alvast zeggen dat kamelen stinken! 🙂 Maar zonder pardon bestijgen we onze nieuwe beste vriend van vandaag: kameel Randy. Zonder accidenten omhoog en dan maar genieten van de opkomende zon met de Uluru die als een mastodont in het eindeloze landschap staat te schitteren. Prachtig!!
Eens weer veilig met beide voeten op de grond genieten van vers beerbread en koffie. We besluiten: een mooie manier om de dag te starten!

In de namiddag trekken we onze wandelschoenen (lees sportschoenen, maar zonder schaamte want dit blijkt hét kledingstuk bij uitstek te zijn van de Australiër) aan voor een tocht rond de Uluru. Het is moeilijk om in woorden te vatten, maar de Uluru laat toch een diepe indruk op ons na. We genieten, samen met de ontelbare vliegen, volop! De klim van de Uluru laten we links liggen, vooral uit respect voor de heilige betekenis die deze berg heeft voor de Aboriginals.

Ondertussen hebben we de betekenis van ‘het rode hart’ mogen ervaren en na een verkwikkende douche zijn we even verlost van het rode stof en zand. Gewapend met een flesje koele witte wijn genieten we daarna nog van Uluru bij zonsondergang.
De foto’s hieronder laten we vrij voor interpretatie… 🙂

Vanwege de overweldigende natuurpracht hier, beslissen we om ook nog de volgende dag de zonsopgang mee te pikken alvorens we ons aan een trektochtje door de Olga’s (Kata Tjuta or Many Heads) wagen. Een vers ontbijt en heerlijke koffie maken dit spektakel vanop het sunset viewing point geweldig. Tja, zo zijn we wel natuurlijk, sunrise bewonderen vanop het sunset viewing point… Wie denkt ‘begrijpen wie begrijpen kan’ moet er dan later de foto’s maar eens op na slaan…. 🙂
De wandeling door de Kata Tjuta, die bij momenten avontuurlijk en pittig is, leidt ons dwars door het gebergte heen en brengt ons naar schitterende plaatsjes en look-outs.

De rest van de dag genieten we na in Yulara en maken we ons klaar voor het ritje van morgen. Destination Kings Canyon.

Zoals gezegd, het volgende outback – hoogtepunt is Kings Canyon, een reusachtige kloof met pieken tot 100m hoog en uitgesleten uit het gebergte van het Watarrka National Park, gelegen tussen Ayers rock en Alice Springs. Onze wandeling (Kings Canyon Rim Walk) begint met een uiterst steile klim, de naam Heartbreak or Heart Attack Hill zegt waarschijnlijk voldoende, en brengt ons bovenaan de kloof, met een overvloed aan spectaculaire panoramische uitzichten. Een piekje over de rand doet ons hartje meteen sneller slaan.  Via de Garden of Eden, een prachtig stuk natuur ontstaan door de zeldzame aanwezigheid van water, komen we 4u later terug aan onze auto en kiezen we een pittoresk plaatsje voor een lekker picknick.
De avond brengen we, toevallig, heel gezellig door met Charisse en Joris, 2 Belgen die een jaartje in Melbourne werken en wonen. It’s a small world!

De reisstijl van menig Australiër is ons gaandeweg ook steeds meer duidelijk geworden… je pakt je hele hebben en houden, stouwt het in een gigantische trailer of camper en die pik je dan aan achter een zowaar nog grotere en zwaardere 4wd SUV. En karren maar…. for miles and miles and miles…. 🙂 Toegegeven, we waren (en blijven) toch steeds een beetje verbaasd als we zo’n caravan die aan 70km/h tuft, voorbij staken!
De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de Australiërs later die dag op hun beurt verbaasd keken, toen wij onze auto (zonder camper, zonder tent,….) parkeerden tussen hun campers, met de bedoeling in de auto te slapen…. and so we did! 🙂

Laatste stop op onze planning: Alice Springs. Na een eerste verkenning van de stad komen we unaniem tot het besluit dat het haar nickname ‘The HOT Alice’ niet gestolen heeft! Dus eigenlijk wandelen we van bar naar terrasje naar schaduw terug naar bar. Deze stad, die één van de voornaamste verblijfplaatsen is van de Aboriginals, is vooral een uitvalsbasis van eerder genoemde bezienswaardigheden. Desalniettemin staat er nog 1 grote to do op ons programma: een ballonvaart boven the outback bij zonsopgang! Aangezien het voor ons beide de eerste keer zal zijn om in een ballon te varen, kijken we er enorm (en een beetje zenuwachtig) naar uit! Gelukkig worden de hooggespannen verwachtingen ruimschoots ingelost! We vertrekken voor dag en dauw om zo vanuit de ballon de zon te zien opkomen boven de uitgestrekte outback vlaktes!

Onder het motto ‘niets laten liggen’, pikken we in de namiddag nog een aantal pareltjes mee van de West MacDonnell Ranges, nl. Simpsons Gap en Standley Chasm.

Alweer een uiterst geslaagde dag! De rest van de dag relaxen we met een fris biertje / wijntje in onze Annie’s Backpackers. Dat het bier hier in jugs van 1l komt, was voor mij ook een (aangename) verrassing….. Volgetankt zijn we klaar voor de 1500km lange rit terug naar Adelaide.

Wat ons betreft een fantastische trip en een veelbelovend begin van ons (reis-) jaar!